ಸಹಸ್ರಾರ ಮತ್ತು ಮೂಲಾಧಾರ

ಉಸಿರೇ ಉಸಿರಾಗಿರು 

ಕಾಲಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ನೀನು ಕಳೆದು ಹೋಗಿಲ್ಲ ನೆನಪೇ 
ನೀಲ ನಭದಲಿ ಎಂದೋ ಕಾಣಿಸುವ ಗೆರೆಯಂತೆ 
ನನ್ನಾಳದಲಿ ಹೂತು ಹೋಗಿದ್ದಿ 

ಸರ್ವಾಂಗ ವ್ಯಾಪಿಸಿ ನೀನಿಲ್ಲದಿರೆ ನಾನಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾ
ಅಂತರಂಗದ ಸುಪ್ತ ಕದ ತೆರೆದು ಇದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಬಡಿದು
ನೋವಾಗಿಸಿ ಸತತ ನರಳಿಸಿದ್ದಿ

ನಿನಗರಿವಿರದೆ ನನ್ನೊಲವಲ್ಲಿ ಪ್ರಭೆಯಾಗಿ ಹಿತವಾಗಿದ್ದಿ
ನರಗಳ ಕದಲುವಿಕೆಯಲ್ಲು ಹಿತದ ಮಿಂಚನ್ನು ಹರಿಸಿ
ಉಸಿರಾಡದಂತೆ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣ ಮುದ್ದಿಸಿದ್ದಿ

ಬಾರದಿರು ಎಂದೆಂದೂ ಹೇಳದಂತೆ ಬಯಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ
ಕಾಳ್ಗಿಚ್ಹಾಗಿದ್ದಿ ತೆರೆಯ ಅಂತಪುರದಲ್ಲಿ ,ನನ್ನ ಪ್ರಾಣದಲ್ಲಿ
ನೆನಪಾಗದೇ ನಿಜವಾಗುವ ಅಸೆಯಾಗಿದ್ದಿ